Zoals beloofd hier dan eindelijk... Ons allerlaatste dagboek van dit nest!
De afgelopen weken is er veel gebeurt, wij hebben hier veel meegemaakt maar ook de pupjes hebben veel meegemaakt. Nieuwe dingen ontdekken, nieuwe plekken onderzoeken, allemaal nieuwe ervaringen. Allereerst even een korte update van alle vertrokken pupjes...
Sky is helemaal op z'n plek bij zijn familie. Hij heeft al flink wat dingen ondernomen met ze en heeft ook al een privé les puppycursus gehad. Vorige week is die ook naar een groepsles puppycursus geweest dus deze jongen is al flink goed op weg op school. Sky is een brutaal jochie, haalt flink wat kattenkwaad uit maar luistert toch ook wel erg goed. Hij heeft het heerlijk met de kids van de familie en is 's avonds vaak helemaal uitgeteld van al zijn belevenissen van die dag.
Snowy is helemaal gek met Senna de andere sheltie van het gezin. Zij zijn vanaf dag 1 al BFF's en doen werkelijk alles samen. Snowy is wel duidelijk de pittigste van het stel, haalt de meeste kattenkwaad uit en is ook erg slim met het vinden van oplossingen voor onderlinge problemen. Snowy is afgelopen week ook begonnen aan puppycursus en ze was (uiteraard, hihi) de beste van de klas! Ze hadden thuis al flink geoefend dus Snowy had alles snel onder de knie. Een voorbeeldige leerling dus...
Kai'len trok natuurlijk weer flink wat bekijks bij de dierenarts toen hij hier was voor zijn enting. Heel wat 'oh's en ah's' kwamen voorbij toen men hem zag. Dit kleine onderdeurtje heeft ook al flink wat avonturen in en om het huis beleefd en is ook van de week begonnen met cursus (op dezelfde hondenschool waar de eigenaresse van Cheeta lesgeeft).
En last but not least... BeeGee! Hij heeft het heerlijk naar z'n zin met de andere hond daar Puk een beagle. Puk weet nog steeds niet echt wat hij met BeeGee aan moet maar samen gaan ze wel heerlijk op pad en het is duidelijk dat BeeGee naar hem opkijkt en hem echt een beetje als 'grote broer' ziet. BeeGee heeft er net zoals wij ook al 2 puppycursus lessen op zitten die erg goed verliepen, hij is ook een erg snelle en goede leerling dus alleen maar goede berichten. Hij is wel nog steeds erg geobsedeerd met eten dus dat is iets waar ze nu aan gaan werken bij deze jongen, ach ja het is allemaal ook zo lekker hè...
En dan nu nog de overgebleven tweeling. Wat hebben die zoal beleefd de afgelopen 2wkn? Lees het hieronder in dit (voorlopig) laatste puppydagboek...

Tot week 10

Na het vertrek van BeeGee zaterdagmiddag wilden we zondag graag meteen iets leuks doen om het gemis wat minder te maken. We hebben dus oma opgehaald en zijn met alle honden richting het Natuurpark vertrokken om daar even heerlijk te wandelen. Het was helaas alleen een blubberzooi daar vanwege de sneeuwval en ingezette dooi dus echt lekker wandelen voor ons was het niet. De honden leken hier echter helemaal geen last van te hebben, die genoten van alles wat ze om zich heen zagen (op Ashley na die in de tas is blijven zitten omdat zij het duidelijk te koud vond om te wandelen). De pups hebben hun ogen uitgekeken maar het was overduidelijk dat ze het na een tijdje toch echt te koud kregen en het tijd was om terug te gaan naar huis...

Maandag was het tijd voor de 2e enting van de kleintjes. Een dag die geheel anders verliep dan verwacht...
De enting zelf en het onderzoek ging prima. Waren er eerder bij Mojo nog niet beide ballen te voelen, nu waren ze overduidelijk aanwezig. Het prikje zelf leken beide hondjes niet eens te voelen en met alle aandacht en koekjes die ze kregen gingen ze kwispelend de praktijk uit! Tot we thuiskwamen... We stonden met 3 honden in het gangetje (moeders was immers ook mee) te klooien terwijl oma thuis was gebleven met 'tante' Ash. We vroegen haar hulp omdat het nogal onhandig was de halsband en tuigjes af te doen van 2 pupjes en een volwassen hond terwijl ze allemaal het kattenvoer wilden opeten dus ik nam Mojo, mijn oma Eevee en mijn moeder deed Abby even. Ik draai me om en voor ik het weet zie ik in mijn ooghoek zo Eevee uit mijn oma's armen springen vanaf 1.50m hoogte en zo op de grond vallen! Ze had haar niet goed vast... Eevee begon meteen te krijsen en rende piepend naar een hoekje van de kamer. Ik heb 'r opgetilt waarna ze stil werd maar toen ze vervolgens weer begon te lopen liep ze overduidelijk mank. Meteen weer terug naar de dierenarts dus! Deze heeft alles nagekeken maar Eevee reageerde eigenlijk nergens op, ze had niet een pijnreactie bij bepaalde bewegingen of drukpunten dus dat was goed nieuws. Echter betekende dit niet dat er niks gebroken was. Eevee kreeg een pijnstillende injectie die 24 á 36 uur zou moeten werken en als hierna geen verbetering te zien was moesten we terug voor foto's. Ander moest ze een week rust houden en konden we het hierbij laten.
De volgende dag stond echter onze eerste puppycursus lest gepland. We hebben dus ook meteen hier naar gevraagd en de dierenarts zei dat als Eevee geen last meer had van haar pootje we wel konden gaan maar dan wel moesten opletten dat ze niet te veel deed. Eenmaal thuis heeft Eevee eerst erg lang geslapen, maar zo tegen 20u werd ze langzaamaan wakker en begon ze te spelen. En tegen 22u was ze alweer de oude en wou ze het liefst weer door het huis heen en weer rennen, maar ja dat kon natuurlijk niet want dit waren de pijnstillers die werkte en dat betekende dus niet dat alles oké was...

De volgende dag gedroeg Eevee zich verder de rest van de dag ook nog normaal dus 's avonds besloten we toch maar naar onze eerste les puppycursus te gaan en het gewoon rustig aan te doen. Ik samen met Eevee en mijn moeder samen met Mojo! En de pupjes vonden het helemaal geweldig... Ze hebben in eerste instantie hun ogen uitgekeken! Ze werken daar in groepen van 4 dus er waren nog 2 andere honden bij ons in de les, een teckel en flatcoated retriever beide ongeveer 2mnd ouder dan onze kleintjes. Eevee was meteen al aardig pittig wat ik ook wel had verwacht, echt zo een held op sokken blaffen als ik weet niet wat maar als de ander dichterbij komt meteen op ‘r rug liggen spartelen. Mojo was wat terughoudender al heeft die op het eind wel met de teckel ‘gespeeld’ (nou ja de teckel was een beetje wild voor ‘m maar hij vond het zeker wel interessant). Aangezien we hier thuis al mee begonnen waren kregen we voornamelijk de 'zit' oefeningen en de ‘ja en nee’ oefening. Op het eind konden beide pupjes al het commando zit alleen sprongen ze soms nog op als ze het snoepje zagen dus dat was nog een puntje van verbetering. De ‘ja en nee’ snapte ze ook wel alleen was Eevee zo brutaal dat als ze uiteindelijk als ze nee hoorde weg was en dan ook nergens meer naar luisterde. Mojo vond 'zit' geweldig (doet die altijd al) en aangezien hij iets minder brutaal en eigenwijs is was de les voor hem iets gemakkelijker. Maar ze hebben er beiden van genoten hoor, vonden het geweldig al die nieuwe indrukken en het belonen met snoepjes was al helemaal leuk. Eenmaal thuis waren ze wel overduidelijk iets te overprikkelt van alles en gingen ze nog tijden lang door met hun drukke gedrag, maar wat hebben ze genoten...

Vrijdag had Eevee gelukkig verder nog steeds geen last meer gehad van haar pootje, dus het leek mee te vallen! We besloten dus toch maar weer even lekker naar het bos te gaan met de kleintjes samen met een vriendin, maar eenmaal daar pakte dat iets anders uit... Het was namelijk een ijsbaan! Geen stap kon je zetten zonder uit te glijden. Oftewel het was geen doen om daar te wandelen. Maar ja wat dan? We zijn uiteindelijk naar het centrum toe gereden en hebben daar even gelopen met de kleintjes (toch weer even een wandeling in een andere omgeving). Konden we meteen wat winkelen en extra socialisatie inplannen! Al met al hebben de pupjes denk ik net zo veel lol gehad als dat ze in het bos hadden gehad want ze vonden het weer geweldig alle aandacht en dingen die er te zien waren in het centrum en voor ons was het ook een leuke middag...

Tot week 11

En toen waren de ukkies alweer 10wkn oud, poeh zeg wat gaat dat snel. Alweer meer dan 2mnd geleden dat wij daar in die operatie kamer stonden en hun in onze handen geworpen kregen, het voelt soms nog als de dag van gisteren...

Die zaterdag was mijn oma jarig, tijd voor een bezoekje dus! Maar er was ook kerstmarkt dus daar gingen we eerst even langs. Dit maal mochten de kleintjes niet lopen maar op onze armen kijken naar al het moois, het was namelijk wel erg druk daar zo tussen die mensenmassa. We zijn wat weer wat winkels in en uit geweest, hebben gekeken bij de trekpaarden en kerststal en ook het kerstkoor en een ganzenhoeder kwam voorbij. De pups wisten dus ook weer niet wat ze zagen! En dan ook nog al die mensen, kleine kinderen en vreemde geluiden. Ze hebben we op de wat rustigere stukken een klein beetje gelopen wat prima ging maar ondanks het weinig lopen waren ze helemaal uitgeput toen we eenmaal weer in de auto zaten. Maar de dag was nog niet om want bij oma zaten moeders en 'tante' Ash te wachten. Oma had al een heel speelkussen met van alles er op neergelegd dus er was genoeg te doen voor de kleintjes. Botjes, piepspeeltjes, knuffels... Ze voelde zich dus ook overduidelijk meteen thuis! Ze hebben heerlijk gespeeld (samen met moeders) terwijl we daar waren en vonden het weer geweldig. De rest van de dag hebben ze echter wel geslapen want dat was wel meer dan genoeg indrukken voor een dag...

Zondag was een leuke dag voor Mojo! Zijn baasjes kwamen namelijk langs... Ze hadden hem alweer een paar weken niet meer gezien dus dan zijn ze altijd weer gegroeid hè.
Mojo heeft genoten van het bezoek en vond het weer geweldig alle aandacht, al vond die in de tuin spelen met zijn zusje ook wel heel erg leuk. Er is ook een poging gewaagd voor een kerstfoto en ik moet zeggen deze is aardig gelukt hoor vind ik zelf! De 'zit' kon Mojo ondertussen goed dus die oefende ik met hem terwijl een van zijn baasjes foto's maakte. Wel met een kerstsjaaltje om natuurlijk, hahaha...

Dinsdag was het weer tijd voor puppycursus! Eevee was ondertussen helemaal hersteld dus mocht eindelijk volledig meedoen en dat heeft ze ook zeker gedaan...
Aangezien de kleintjes de 'zit' oefening ondertussen aardig onder de knie hadden was het tijd voor de volgende fase. Het 'zit' commando als handgebaar, dit was nog wel even wennen al leken ze het gauw genoeg door te hebben. Ook kwam de buisoefening deze keer aan de orde iets waar de pupjes helemaal van genoten natuurlijk want die zijn ze van huis uit goed gewend. En de 'ja en nee' oefening werd wat uitgebreid en anders aangepakt vanwege Eevee's aanhoudende weigeringen na het horen van het woordje 'nee', hihi. Ook kwam er een hele nieuwe opdracht aan de orde, 'af'! Met Eevee hadden we even moeite de juiste manier te vinden om haar dit te leren maar uiteindelijk hadden we die ook door en deed zij ook lekker mee (het bleek dat bij haar een ander trucje gebruikt moest worden als bij Mojo omdat zij anders gaat liggen dan hij). Er was dit keer ook een nieuw hondje een cavaliertje waar ze wel even mee hebben gespeeld maar aangezien dit hondje een beetje angstig was bleven onze kleintjes ook maar een beetje op afstand. Aan het eind van de les was het overduidelijk toen ze er genoeg van hadden want opeens gingen ze aan de wandel en luisterde ze nergens meer naar. En voor mij was het helaas ook overduidelijk te veel want mijn lichaam begon het duidelijk op te geven aan het einde van de les. Een flinke klap in mijn gezicht aangezien ik echt geniet van puppycursus dus erg baalde dat mijn gezondheid mij weer in de weg stond. Maar helaas, de afgelopen 10 á 11wkn heb ik te veel gevraagd van mijn lichaam en nu begin ik dat te merken. Hoort erbij dus moet ik maar accepteren, gelukkig waren de kleintjes wel net zo moe als ik want de hele weg terug hebben de pups geslapen moe en voldaan van alle nieuwe indrukken en dingen die ze geleerd hadden. Mojo werd wel nog even gecomplimenteerd dat die zo makkelijk leert, leuk voor zijn nieuwe eigenaren om te weten!

Donderdag, ons een na laatste dagje met Mojo (dachten we)... We hadden al allerlei plannen, we zouden lekker in het bos gaan wandelen en allemaal leuke dingen doen. Maar helaas, het weer gooide roet in het eten. Het was een blubberzooi dus het bos was echt geen doen, alweer. We hebben het dus thuis maar gezellig gemaakt en zijn nog even naar het tuincentrum geweest om wat cadeautjes voor de pupjes te kopen (voor de thuisbezoekjes maar ook voor hier thuis). Een Kong hebben we onder andere gehaald voor de kleintjes om mee te spelen, heb wat recepten opgezocht online en zo in de kamer gelegd met lekkers en al. Nou Mojo vond 'm wel interessant maar kreeg de kans niet om er mee te spelen, Eevee keek er helemaal niet echt naar maar Ashley... Och die werd helemaal wild! De hele avond heeft ze met dat ding gelegen, likken en bijten... Geweldig om te zien hoe ze genoot, en niemand mocht erbij in de buurt komen hoor!

En toen brak de laatste dag aan... Na al die weken was het dan daar, het moment dat het laatste pupje zou vertrekken. Na een al slechte nacht begon de ochtend ook niet geweldig. Ik zat gewoon niet goed in m'n vel, heb het echt nog nooit zo moeilijk gehad met een 'afscheid'. Mojo is deze 2 extra weken bij ons geweest, 2 extra weken waarin hij gewoon helemaal heeft meegedraaid binnen ons gezin alsof die er echt bij hoorde. Ik denk daarom dus ook dat ik het er deze keer zo moeilijk mee had, het is alsof ik afscheid moest nemen van een van mijn eigen honden. En hoewel ik weet dat ik hem nog ga zien en het dus geen ‘afscheid’ is voelt het toch op dit moment wel even alsof mijn hart breekt. Normaal gesproken ben ik niet zo emotioneel, gevoelsmatig wel maar mijn tranen hou ik meestal tegen. Normaal gesproken heb ik het uiteraard altijd moeilijk met het gedag zeggen tegen de vertrekkende pups, helemaal de eerste en de laatste maar probeer ik me altijd groot te houden (van binnen voel ik het allemaal wel maar ik wil het meestal niet zo laten zien). Maar nu... Och wat vreselijk zeg dat gevoel.
De hele ochtend heb ik dus nog met 'm geknuffeld en me lopen voorbereiden op wat komen zou, en 's middags hebben we nog een 'laatste' wandeling gemaakt met alle honden hier door de wijk. Alles stond klaar en hoewel ik het er moeilijk mee had was ik er ook wel redelijk klaar voor. En toen kwam het...
Het noodweer! Overal in Nederland behalve bij ons leek de sneeuw met bakken uit de lucht te vallen, wegen waren onbegaanbaar, kilometers file stond er en vooral rondom de Randstad was het rampzalig. En laat dat nu net de regio zijn waar Mojo's eigenaren vandaan komen... Voor vertrek sms’te me ze dat ze toch een poging gingen wagen dus met goede moed begonnen zij aan de reis. Ik maakte me toch wel een beetje zorgen zeker na de waarschuwing die kwam om niet meer de weg op te gaan alleen indien echt nodig. Dus na een uurtje hebben we weer wat sms contact gehad en is besloten dat ze rechtsomkeert zouden maken. Het was gewoon echt geen doen! Ze reden 10km per uur, waren pas enkele kilometers van hun huis verwijderd en konden gewoon echt met geen mogelijkheid hier veilig en wel aankomen en dan ook nog eens vanavond terug. Wat zullen zij gebaald hebben, en oh wat kan ik me dat toch voorstellen... Mojo is al zoveel langer hier geweest, die extra weken die ze hebben moeten missen. En nu komt dat rotweer er ook nog bij, het is echt oneerlijk soms! Maar goed niks aan te doen. Voor mij was het ook wel erg dubbel. Hoewel ik dolblij was nog een extra dag met Mojo te hebben was ik ook al helemaal voorbereid op zijn vertrek, iets wat nu dus pas de volgende dag zou gebeuren. Maar Mojo heeft heerlijk nog wat extra met moeders en zus Eevee kunnen spelen en wij hebben nog even kunnen genieten van die extra momenten samen en dat is toch ook wel heerlijk hoor! Oh ja en hij heeft ook nog de tv ontdekt die avond, opeens keek hij heerlijk mee naar de TV Kantine hahaha...

Maar uiteindelijk werd het toch zaterdag, echt Mojo's allerlaatste dag hier. Hij heeft de hele ochtend nog heerlijk in de achtertuin in alle sneeuw gespeeld en zo aan het begin van de middag kwam het langverwachte bezoek dan eindelijk aan... Mojo's eigenaren! Ze hadden er uiteindelijk bijna 2x zo lang over gedaan nu maar waren veilig en wel aangekomen. Mojo was door het dolle heen hen weer te zien en na het bezoekje van afgelopen zondag leek Abby hen niet meer als 'puppystelers' maar gewoon leuke visite te zien. We hebben nog even zitten kletsen terwijl Mojo nog heerlijk aan het spelen was en vervolgens ook nog even alles doorgesproken en toen was het moment dan echt eindelijk daar... Na vrijdag ging het met mij emotioneel gezien wel weer, ik had het er vreselijk moeilijk mee maar kon wel mijn emoties weer een beetje bedwingen. Mijn moeder had het echter veel zwaarder. Mojo was de laatste weken echt haar hondje geworden, zij deed puppycursus met hem (ik met Eevee), zij wandelde tijdens het uitlaten met hem (ik met Eevee), zij deed gewoon veruit het meest met hem dus hij voelde toch ook wel echt een beetje als haar hondje. Zij kon het dus ook echt niet droog houden toen het tijd was echt gedag te zeggen, ik heb haar dus maar zo min mogelijk aangekeken om zelf wel sterk te kunnen blijven. Het was waanzinnig moeilijk om na al die weken Mojo de deur uit te zien lopen met zijn nieuwe familie, maar ik weet dat hij zo vreselijk gewenst is en geweldig goed terecht komt daar ben ik van overtuigd. Het zal voorlopig nog wel even wennen zijn zo zonder Mojo want hij was gewoon een van de honden hier, maar uiteindelijk zullen wij wel ons ritme hier vinden en Mojo ook bij zijn nieuwe familie. We wensen hem en zijn nieuwe 'ouders' in ieder geval heel erg veel plezier en geluk met Mojo! Hij gaat bij een heel leuk stel wonen waar hij alle aandacht zal krijgen en sowieso ook nog wel mee zal gaan reizen (aangezien een van de ouders in het buitenland woont), kortom Mojo staat een avontuurlijke toekomst te wachten...

En nu...

En nu, nu is het opeens erg stil hier. Hoewel... Eevee brengt natuurlijk wel heel wat leven in de brouwerij! Helaas gaat het met die kleine meid echter op het moment niet geweldig. Ze leek wel in shock toen ze Mojo de deur uit zag lopen en is sindsdien een beetje down en depri. Abby is er op zich erg goed onder, ze piepte wel bij Mojo's vertrek en was wel een beetje van slag maar is toch ook wel alweer gauw overgegaan tot de orde van de dag. Eevee daarentegen heeft het er veel moeilijker mee, het zal voor haar flink wennen zijn zo zonder haar favoriete speelkameraadje en maatje. Maar ik weet zeker dat wij, Ash en Abby haar daar doorheen kunnen slepen hoor!

Dit was het laatste dagboek van dit nest, een afsluiting van 11 prachtige weken die ik met heel veel verschillende emoties heb beleefd. Ik heb het al eerder gezegd ik had deze weken voor geen goud willen missen, het was weer geweldig om mee te maken en vooral ook prachtig om te zien hoe mooi de pupjes terecht zijn gekomen. Over ruim een week alweer zullen we de eerste pupjes gaan opzoeken (mits het weer mee zit)... Het is dan alweer een maand na vertrek van de eerste pupjes dus tijd voor de thuisbezoekjes! Ondanks alle foto's en filmpjes ben ik uiteraard erg benieuwd naar hoe de pupjes er dan weer uitzien, hoe ze gegroeid zijn en ook hoe ze op ons reageren. We hebben er super veel zin in alle kleintjes weer te zien en zullen dus ook met veel plezier door heel Nederland reizen om alle pupjes te zien (verslagen van de thuisbezoekjes zullen ter zijnde tijd te vinden zijn op de oude vertrouwde weblog pagina)!
Eevee gaat lekker verder met puppycursus en zal in het nieuwe jaar ook zeker in de showring verschijnen. Hoe vaak hangt helemaal er van af of zij dit leuk vindt of niet en hoe ze het doet, net zoals welke cursus ze na puppycursus nog zal gaan doen. We hebben in ieder geval heel wat plannen met onze kleine meid maar ook met haar moeder dus het komend jaar zullen we zeker niet stil zitten!
Een reünie van beide nestjes zit er ook aan te komen in 2011 maar wanneer, waar en hoe wordt allemaal pas later bekend gemaakt. We hopen in ieder geval dat alle pupjes dan kunnen komen zodat we ze allemaal dan weer eens samen hebben.
Voorlopig was dit even ons laatste nest. Ik geniet van het fokken, het grootbrengen van de pups en alles wat hierbij komt kijken dus ik ben zeker van plan verder te gaan. Maar Abby heeft nu ook wel even wat rust verdient. Ze heeft er nu 2 nesten op zitten dus het wordt tijd voor een welverdiende pauze voor haar. De komende tijd gaan we dus gewoon even van haar, Eevee en de rest van de beestenboel hier genieten! Over een paar jaartjes zullen we gaan kijken hoe het dan met Abby's gezondheid staat en indien mogelijk dan nog een nest nemen, maar dit hangt uiteraard helemaal van Abby af en of zij hier dan nog toe in staat is. Of Eevee ooit een nestje zal krijgen... De tijd zal het leren! Zij zal eerst oud genoeg moeten zijn en aan alle eisen moeten voldoen (van de NSV) voordat we hier überhaupt over gaan nadenken, dus voorlopig blijft zij gewoon heerlijk een pupje waar we van genieten. We laten de toekomst wel op ons afkomen en nemen die zoals die is!
Ik wil iedereen in ieder geval van harte bedanken voor alle interesse in het puppydagboek de afgelopen weken! Hieronder nog wat laatste foto's en filmpjes en ook op de pups pagina en mijn Youtube pagina de laatste foto's en filmpjes van dit nest... Vanaf nu zijn verdere foto's te vinden in alle persoonlijke fotoalbums die hier te vinden zijn. Nou fijne feestdagen iedereen!

De beste wensen voor 2011!

Geboorte - Week 1 - Week 2 - Week 3 - Week 4 - Week 5 - Week 6 - Week 7 - Week 8 -
Week 9 - Week 10 & 11